Żywotnik to rodzaj roślin drzewiastych, który często jest sadzony w ogrodach przydomowych, a dokładniej odmiany żywotnika zachodniego (T. occidentalis) a możliwie Thuja ×plicatoides (T. occidentalis × T. plicata). Seneta przypuszcza się, że niektóre odmiany żywotnika zachodniego i olbrzymiego to tak naradę mieszańcami pomiędzy tymi dwoma gatunkami. A odmian jest naprawdę sporo, różnią się pomiędzy sobą pokrojem, barwą łusek, docelową wysokością a nawet sposobem ułożeniem pędów. Ponadto do zestawieniu ująłem Biotę wschodnią (Platycladus orientalis), która dawniej również była zaliczana to rodzaju Thuja.
Biota wschodnia (Platycladus orientalis) – Drzewo/krzew często w formie wilopniowej o jajowatym, ażurowym pokroju i płaskimi wachlarzowato, ustawionymi pionowo pędami. Łuski na pędach są wąskie, wyraźnie wyciągnięte i długo zaostrzone a z obu stron jednakowo wybawione. Środkowa łuska posiada zagłębioną bruzdką w kształcie przecinka.
Żywotnik olbrzymi (Thuja plicata) – łuski na pędach głównych znacznie wydłużone do łusek pędów bocznych, ponadto końcówki łusek pędów głównych wyraźnie odstające i ostro zakończone (wyprostowane). Łuski na pędach bocznych błyszczce zielone również zimą, od spodu z białym woskowym nalotem tworzący charakterystyczny wzorek. Gruczołki na tym gatunku szybko zanikają i są niewyraźne bądź nawet niewidoczne.
Żywotnik zachodni (Thuja occidentalis) – Łuski na pędach przewodnich podobne do łusek pędów bocznych. Łuski na pędach bocznych, zwłaszcza w częściach wierzchołkowych spłaszczone i zaokrąglone w zarysie. Od spodu bladsze, ale bez białego woskowatego nalotu, zimą odbarwiają się rdzawo. Łuska środkowa z wyraźnie odznaczającym się gruczołkiem.
Literatura:
- Seneta 1981. Drzewa i Krewy iglaste. Wyd. PWN, Warszawa
