Do najbardziej charakterystycznych gatunków pod względem kory można wyróżnić, brzozę brodawkowatą (Betula pendula) ze względu na białą korę barwę, którą zawdzięcza betulinie. Ponadto w tej grupie drzew znajduje się: buk pospolity (Fagus sylvatica), garb pospolity (Carpinus betulus). Charakterystyczną korę posiada również klon jawor (Acer pseudoplatanus) oraz czereśnie ptasią (Prunus avium). Najbardziej zróżnicowane gatunki drzew w obrębie rodzaju pod względem kory to na pewno klony. Charakterystyczna łuszcząca się kora klona jaworu zdecydowanie różni się od klona pospolitego (Acer platanoides) i polnego (A. campestre), posiadające mniej bądź bardziej spękane korowiny. Ciężej natomiast rozpoznać po korze natomiast poszczególne gatunki lip. Na zdjęciach jednak widać, że spękania w korze lipy drobnolistnej (Tilia cordata) są drobniejsze od tych w korze lipy szerokolistnej (Tilia platyphyllos). charakterystyczną korę mają również wiązy.
Niemniej jednak w samych opisach kory wg różnych autorów zdarzają się niezgodności, zwłaszcza dla tych gatunków, o mniej charakterystycznej korowinie. Należy pamiętać jednak, że umiejętność dopasowania odpowiedniej kory do gatunku jest przydatna. Przydaje się w szczególności w przypadku wykonywania inwentaryzacji dendrologicznych, w miejscach gdzie drzewa rosną w zwarciu, a korony ich są wysoko usytuowane i nie mamy bezpośredniej możliwości oznaczyć gatunku po pędzie.
Grab pospolity (Carpinus betulus) – Kora gładka, ciemno-popielatoszara z jasnymi smugami.
Buk pospolity (Fagus sylvatica) – Kora cienka, gładka, popielatoszara.
Wiąz szypułkowy (Ulmus laevis) – Kora jasnoszara, spękania, łuszcząca się tafelkowato.
Brzoza brodawkowata (Betula pendula) – Cienka, łuszcząca się okrężnymi płatami. Białe zabarwienie kory zawdzięcza związkowi zwanemu betulinie. Należy ona do terpenów i występująca w formie krystalicznych skupisk w dużych, cienkościennych, powstających na wiosnę komórkach, nadając charakterystyczny kolor kory. U nasady starych pni czarna, gruba czarna i spękana.
Olsza czarna (Alnus glutinosa) – Kora prawie czarna, drobno, tafelkowato spękana – w formie regularnych płytek.
Jarząb szwedzki (Sorbus intermedia) – Kora szara, gładka, cienka spękana.
Jarząb brekinia (Sorbus torminalis) – Kora ciemnobrązowa, łuszcząca się drobnymi płatami rzadziej spękana.
Klon pospolity (Acer platanoides) – Kora ciemnoszara z drobnymi pionowymi płytkimi spękaniami.
Klon jawor (Acer pseudoplatanus) – Kora jasnoszara, na starych pniach łuszczy się dużymi cienkimi płatami.
Klon polny (Acer campestre) – Kora brązowo-szara drobno spękana.
Lipa drobnolistna (Tilia cordata) – Kora szara, podłużnie, drobno spękana, w przekroju poprzecznym w kształcie trapezu.
Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos) – Kora szara, płytko, podłużnie spękana.
Jesion wyniosły (Fraxinus excelsior) – Kora szara, podłużnie spękana.
Dąb szypułkowy (Quercus robur) – Kora ciemnobrązowa, gruba, z głębokimi, dość krótkimi (na długość) w przekroju poprzecznym trójkątnymi spękaniami.
Czereśnia ptasia (Prunus avium) – Kora czerwonobrązowa, cienka, często błyszcząca z wyraźnymi przetchlinkami, łuszczy się okrężnymi płatami.
Literatura:
- Andrzejczyk T., Dąb szypułkowy i bezszypułkowy, hodowla. Wyd. PWRiL, Warszawa 2009.
- Bednorz L. Jarząb brekinia Sorbus torminalis(L.) Crantz w Polsce. Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań 2010,
- Bugała W. Drzewa i Krzewy. Wyd. PWRiL, Warszawa 2000,
- Gil W.(red.). Jesion wyniosły, hodowla i zagrożenia. Wyd. PWRiL, Warszawa 2010.
- Seneta W., Dolatowki J. Dendrologia. Wyd. PWN, Warszawa 2011,
- Witkowska-Żuk L. Rośliny Leśne. Wyd. MULTICO Oficyna Wydawnicza,Warszawa 2013
- Bugała W. (red.). Grab zwyczajny. Wyd. Sorus, Poznań-Kórnik 1993,
- Białobok S.(red.) Buk zwyczajny. Wyd. Warszawa-Poznań 1990,
- Boratyński A.(red.), Bugała B.,(red.). Dęby. Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań 2006,
- Bugała W.(red), Boratyński A.(red.), Iszkuło (red.). Wiązy. Bogudzki Wyd. Naukowe, Poznań-Kórnik 2015,
- Białobok S.(red.). Lipy. Wyd. Arkadia, Poznań 1991,
- Bugała W.(red.). Klony. Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań 1999.
